Szczupakowy muddler

Jednymi z najskuteczniejszych wzorów much szczupakowych są duże muddlery. Swoją niebywałą skuteczność zawdzięczają niepowtarzalnej pracy w wodzie. Prawidłowo zawiązany muddler przy pociągnięciu linki wychyla się mocno na boki. Pojedyncze włosy sierści jeleniowatych są pustymi wewnątrz rurkami. Po przewiązaniu ich i ściśnięciu nicią wiodącą, układają się prostopadle do haczyka. Rurki sierści gromadzą w środku sporą ilość powietrza, co w wypadku konstruowania much bez obciążenia powodują, że są one pływające Stosując niewielkie obciążenie w przynętach, uzyskujemy pływalność zerową. Podczas łowienia wolno tonąca linką, możemy taką muchę zawiesić na jakiś czas w toni. Większe obciążenia pozwalają uzyskać różne tempa opadu, od bardzo wolnego do takiego przy którym mucha w ciągu paru sekund osiągnie głębokość kilku metrów. Jak wskazuje praktyka, największa ilość brań następuje podczas powolnego opadania muchy. Chcąc wykorzystać to w czasie łowienia, wiążąc muchę skupić musimy się na jej właściwym obciążeniu, tak żeby w sposób zaplanowany pokonać pływalność sierści. Użyć możemy kulek, cone head’ów oraz oczek przypominających swym kształtem hantelki. Wszystkie wymienione rodzaje widoczne są na zdjęciu. Z wielkością obciążenia warto eksperymentować.

TYPY OBCIĄŻENIA

Do wykonania głów w kontrastowych, jasnych kolorach użyjemy sierści pozyskiwanej z brzucha jelenia. W firmach zajmujących się sprzedażą, sierść ta występuje pod nazwą Deer Belly Hair. Chcąc uzyskać spokojniejsze, stonowane barwy powinniśmy użyć sierści sprzedawanej jako Deer Body Hair. Sierść dostępna jest w najróżniejszych kolorach.

Tułów, a zarazem ogonek naszej muchy imitujemy za pomocą syntetycznego lub naturalnego włosia. Z materiałów naturalnych warto sięgnąć po: jaka, owcę szetlandzką, kozę oraz lamę, natomiast z materiałów syntetycznych, np. Wing Fiber, Big Fly Fiber, Angel Hair. Oba typy materiałów możemy użyć samodzielnie lub łączyć ze sobą. Bardzo popularne jest np. wplatanie kilku pasm Crystal Flash pomiędzy ciemne pasma naturalnej sierści. Pomiędzy materiały syntetyczne możemy wmieszać kilka włosów z backtail w kontrastowym do pozostałych materiałów zabarwieniu.

Do wykonania główki muddlerowej w pożądanej przez nas wielkości niezbędna jest układająca się płasko nić, która nie będzie przecinać sierści, o największej z możliwych wytrzymałości. W praktyce oznacza to nitki typu kevlar, dynema o grubości nie mniejszej niż 6/0.

Średnia wielkość muchy szczupakowej mierzonej od początku oczka haczyka do końcówek materiałów wynosi pomiędzy 15, a 20 centymetrów. Do wykonania takiej muchy użyjemy haka wielkości 4/0 o standardowej długości trzonka. Przykładowe modele, które można zasugerować to : specjalny, bezzadziorowy Partridge AD Swier Absolute Pike Hook CS45BN lub haki z niwielkim zadziorem: Partridge John Holden Heavyweight Sea Greyshadow GRS4S, Daiichi 2720 Wide Gape Stinger Bass Hook.

Ilość miejsca pozostawionego na zawiązanie główki, wliczając w to węzeł mocujący skrzydła, powinna wynosić około 1,5 cm. W przykładowym modelu muchy prezentowanej na zdjęciach zastosowaliśmy oczy z miejscem na wklejenie źrenic.

Przygotowujemy pierwszy pęczek sierści, układając go w Hair Stacker. Przyrząd ten pomaga ułożyć równo sierść od strony jej naturalnych końcówek. Mocujemy sierść do haka, w miejscu wiązania dotychczasowych materiałów, naturalnymi końcówkami w kierunku końca muchy, tak by po jej przywiązaniu utworzyły one równą kryzę

Do wypełnienia całego obwodu główki potrzebujemy około 4 pęczków, które mocujemy ciasno obok siebie. Każdy pęczek mocujemy dwoma - trzema nawojami nitki, mocno ją naciągając, tak żeby końcówki sierści wyraźnie się podniosły.

Powstałą w ten sposób kryzę z sierści zgarniamy w kierunku skrzydeł muchy. Na odsłoniętej części haka mocujemy kolejne pęczki sierści, tak aby stopniowo wypełnić miejsce do poprzeczki oczek.

W miejscu mocowania oczek postępujemy identycznie, mocując sierść na i pod poprzeczką łączącą obydwa oczka. Jest to dobry moment, żeby w górnej części główki wykonać kolorową plamkę, która zwłaszcza w egzemplarzach o bardziej stonowanych barwach, ułatwia nam lokalizację muchy podczas łowienia.

Kolejnymi pęczkami wypełniamy przestrzeń, która pozostała do oczka haczyka. Na wykonanie całej główki w muszce na haczyku 4/0 potrzebujemy około 12-13 przyłożeń sierści.

Po dokładnym zakończeniu nitki i zaklejeniu węzła przystępujemy do wstępnego formowania główki. Możemy tego dokonać przy pomocy ostrych nożyczek lub żyletki. Główkę obcinamy w kierunku od oczka haczyka do skrzydeł muchy. Formujemy aż do uzyskania pożądanego przez nas efektu, uważając by nie obcinać naturalnych końcówek sierści, z pierwszych zamocowanych pęczków.

Podczas wiązania much z kulką lub cone head’em, dokładne wypełnienie przestrzeni przeznaczonej na główkę jest nieco łatwiejsze. Przy tego typu główce, jeżeli za celowe uznamy dodatkowe wklejenie oczek, stosujemy szybkoschnący klej, przyklejając je wprost do obciętej sierści. Ciekawy efekt można uzyskać, przygotowując miejsce pod wklejenie oczka za pomocą specjalnej wypalarki.