Tadzik

Tadzik

autor: Jakub Chruszczewski

 

Ta mucha wywodzi się z Trójmiasta, jej pomysłodawcą jest Gdynianin, pan Edward Kozak. Ma dość długą historię, bo sięgającą aż połowy lat 60. Tyle, że jej obecny, ostateczny kształt ma niewiele wspólnego z pierwowzorem. Początki wyglądały tak: Tułów z brudno pomarańczowej nici, przewinięty promieniem pawia i jeżynką z koguta - czarną, brązową, jarzębiatą. Jaskrawa (czerwień, fiolet)) końcówka tułowia. Potem na tułowiu został tylko paw i jaskrawy akcent. W muszce było coraz więcej inspiracji klasycznym Red Tagiem, do którego Tadzik jest dość podobny. Ale są pewne cechy, które go od powszechnie znanego klasyka odróżniają. Po pierwsze - Tadzik nie ma czerwonego chwosta, ma za to końcówkę z połyskliwej lamety, czerwonej, bordowej lub pomarańczowej, jest też wersja z końcówką szaro perłową.
Tułów wprawdzie nawinięty promieniami pawia, ale bardzo smukły, oszczędny, ma sprawiać wrażenie wręcz lekko zużytego. Trzecie - jeżynka z brązowego koguta ma być skąpa i krótka. Promienie składają się w wodzie na tułów, ale nie zasłaniają jaskrawej końcówki, sięgając najwyżej do końca nawojów pawia.
Kiedyś wiązałem tę muchę z wodami północnymi - zgodnie z jej pochodzeniem. Ale od kilku sezonów z powodzeniem łowię na nią w Rabie, Dunajcu i Sanie.
Oto Tadzik w kilku krokach:

Końcówka tułowia z błyszczącej lamety.


Tułów nawinięty promieniem pawia skręconym z nicią wiodącą.


Jeżynka z brązowego koguta. Mucha gotowa.


Tadzik na mokro.

www.flytyer.pl

Tekst odraz zdjęcia pochodzą z Wiadomosci Wędkarskich, gdzie autor publikuje od wielu lat swoje artykuly.

 

 

 


Komentarze

Zaloguj się aby dodać komentarz

Przejdź do logowania
Partnerzy i wspierający GM
Gamakatsu